szuflada

byle w miejscu nie siedzieć.
taka scenka rodzajowa: pociąg nocny Gdynia-Zakopane. Gdzieś pod Ciechocinkiem wykoleił się inny, więc stoimy. i stoimy i stoimy,
i ogarnia człowieka nieokreślony niepokój, bo czuje, że powinien się poruszać, a stoi.
dopóki monotonny rytm kół usypia i kołysze - jest dobrze, bo się czuje, że jest jakiś cel tej podróży i ten cel się przybliża, bo się czuje, że coś się dzieje.

Biegunami jesteśmy:
potrzebujemy się poruszać i wiemy, podświadomie może, że
brak ruchu oznacza za-stanie,
za-stanie - stagnację
stagnacja - powolną śmierć.